"Gelukkig nieuwjaar!" Daar stond ik. Alweer. Met een glas champagne. Mijn eeuwige glimlach. Lieve vrienden om me heen. Maar geen baby. Niet meer in mijn buik, niet in mijn armen. Alweer niet...
December.
Ik kon er in oktober al tegenop zien, als allerlei berichtjes om mijn oren vlogen.
“Zullen we samen Sinterklaas vieren?”
“Wat doen we met kerst? Zo gezellig altijd deze periode”
“Feestje plannen voor de 31e! Bij wie staat de champagne koud dit jaar?”
De maand die ik het liefst wilde overslaan.
Juist in december voelde ik mijn verdriet in al mijn vezels. Werd ik continu met mijn neus op de feiten gedrukt. Had ik zó graag eindelijk het goede nieuws willen delen. Deed al het verlies net een beetje meer pijn. En voelde het verlangen naar dat zo gewenste kindje bijna ondragelijk.
Aangeven dat ik me zo voelde, dat kwam niet in me op. Niet aanstellen, focus je op de leuke dingen. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Dus, daar stond ik weer. Met die f#*~ing champagne, iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen terwijl mijn keel dichtgeknepen zat van het inhouden van mijn tranen.
Voel jij je zo op dit moment? Laat jezelf niet in de steek! Het helpt om:
- wel aan te geven hoe je je voelt bij mensen waar jij je fijn voelt;
- tijd voor jezelf te plannen en iets te doen waardoor je lucht in je hoofd krijgt;
- bewust aandacht te geven aan je verdriet op geplande momenten, hierdoor heb je meer ruimte om tijdens het samenzijn met anderen de leuke dingen te ervaren;
- nu te beginnen met het maken van een lijstje met lichtpuntjes. Waar word je blij van? Bekijk dat lijstje deze maand iedere avond vijf minuten en vul het aan;
- te ademen. En focus je vooral op het uitademen. Adem net even langer uit dan in.
Ken je iemand waarvan je vermoedt dat hij/zij zich zo voelt in december? Je kan enorm helpen door alleen de vraag te stellen: “Hoe is het voor jou, deze maand?”
December. Dikke knuffel voor wie dat nodig heeft